Istnieje kilka niezbędnych warunków, aby Kendama została powszechnie uznana za sport lekkoatletyczny. Powinny być organizowane zawody krajowe na wysokim szczeblu — poza lokalnymi konkursami. Zasady powinny zostać skodyfikowane, a umiejętności techniczne, wiedza i doświadczenie sędziów powinny zostać ujednolicone. Firma JKA wspierała lokalne zawody i ustanowiła szczegółową strukturę zasad dla zawodów. Jednocześnie JKA podjęła próbę doskonalenia umiejętności technicznych sędziów poprzez ustanowienie systemu licencjonowania kwalifikacji.
Zasady gry w Kendamę
Zasady są częścią fundamentu i konstrukcji, na której JKA została zbudowana wiele lat temu. Obecnie organizowanych przez JKA jest dziesięć najważniejszych krajowych zawodów. W całej Japonii przez cały rok odbywa się również wiele lokalnych wydarzeń. Najważniejsze konkursy organizowane przez JKA to:
- JKA Cup Competition (styczeń)
- JKA Team Competition (styczeń)
- JKA Masters Competition (styczeń)
- JKA Junior Cup (luty)
- ALL Japan Kendama Championship (maj)
- World Open Kendama Festa, Fujiwara Cup (lipiec)
- Mistrzostwa Juniorów Kendama (sierpień)
- ALL Japan Classified Kendama Championship (październik)
- Kendama Performance Competition (październik)
- Konkurs płytowy Moshikame (listopad)
Droga Kendamy – Kendama-dō (け ん 玉 道) – corocznie organizowane zawody
JKA corocznie organizuje zawody i z powodzeniem stworzyło system do testowania poziomu graczy Kendamy. Jednak sędziowanie konkursowe jest częścią Kendamy, która nie jest tak dobrze znana poza Japonią. Nazywa się Kendama-dō (droga Kendamy). Kendama-dō wpływa na każdy aspekt Kendamy. Wywodzi się z dziedzictwa sztuki tego kraju i łączy z nimi wiele ideałów. Ogólnie rzecz biorąc, celem sportu jest rywalizacja, wyłonienie zwycięzcy na podstawie określonych zasad. W Japonii istnieje wiele sztuk walki, takich jak kendo, judo, aikido i karate, które są sportem, ale z drugiej strony są też czymś więcej. Oprócz sportowych aspektów sztuk walki zawarte w naukach są dodatkowe, głębsze znaczenia. W tych sztukach walki część mistrzostwa koncentruje się wokół rozwoju własnego charakteru — bycia lepszą osobą. Zrozumienie Dō pomoże Ci pojąć, dlaczego członkowie JKA tak poważnie podchodzą do gry, testowania i rywalizacji w Kendamie.
Kendama to nie tylko zabawka — reprezentuje wszystkie aspekty związane z nauką Kendamy
Gra w Kendamę staje się fizyczną reprezentacją tego, jak ćwiczą, testują i rywalizują między sobą jej gracze. Japończycy nie będą rzucać Kendamy ani maltretować Kena. Tak jak, nie spodziewałbyś się, że szermierz rzuci swój miecz na ziemię, członkowie JKA również traktują Kendamę i Kena z szacunkiem. Jeśli kiedykolwiek widziałeś lub uczestniczyłeś w egzaminie, lub zawodach sztuk walki, zauważysz wiele podobieństw do testów i zawodów w grze Kendama.
Wychowanie pokolenia Kendama
Część reprezentowania swojej osoby i technik Kendama to osobiste wychowanie i kultura. Na przykład na teście kwalifikacyjnym do zawodów Kendama zobaczysz, jak uczeń kłania się egzaminatorom. Jest to oznaka szacunku zarówno dla starszych, jak i dla Kendamy. Zgodnie z tym przekonaniem JKA rekomenduje ukłon sobie nawzajem na początku i na końcu testów kwalifikacyjnych i konkursów jako symbol oraz przypomnienie celu gry. Jeśli gracze zdadzą test, nie pokazują w sposób ekspresyjny radości, że im się udało. Podziękują egzaminatorom czy instruktorom i swoim rodzicom za wsparcie i czas. Podziękują za to, że bez nich nie mieliby szansy grać w Kendamę i odnosić w tej grze sukcesów. Nie masz jeszcze swojej Kendamy? Sprawdź, jak wybrać Kendamę dla początkujących.
Zawody w grze Kendama
W zawodach uczestnicy rozpoczynają i kończą grę ukłonem wobec siebie nawzajem oraz kłaniając się przed publicznością, jako wyraz szacunku dla drugiego zawodnika i obserwatorów gry. Wszyscy zawodnicy mają ten sam cel, jakim jest budowanie charakteru i umiejętności — samodoskonalenie siebie. Zawodnicy pomagają sobie nawzajem w osiąganiu tych celów, będąc najlepszymi i dając z siebie wszystko. Przeciwnik w meczu Kendama jest uważany za asystenta, który pomaga osiągnąć swoje ambicje drugiemu uczestnikowi poprzez rywalizację. Kendama jest trzymana z boku, jakby była mieczem — jako znak szacunku. Podczas występu zawodników nie słychać krzyków z tłumu ani komentarzy. Tłum szanuje reprezentantów i wysiłki, które włożyli w naukę Kendamy oraz zdobywanie umiejętności i konsekwencji. Umiejętność robienia sztuczek nie jest tak ważna, jak umiejętność robienia tego konsekwentnie. Ci, którzy aspirują do nauki Kendamy, powinni zawsze pamiętać o wdzięczności i szacunku wobec ludzi wokół siebie, sali treningowej (sala szkolna, siłownia itp.) i narzędzi, których używają.
