Każda choroba jest nieprzyjemna i uciążliwa. Tak samo jest w przypadku łuszczycy. Łuszczyca jest przewlekłą i nawracającą chorobą. Charakteryzującą się łuszczącymi się wykwitami na skórze. Dotyka nawet czterech procent populacji świata. I występuje u obu płci i w każdym wieku. Lecz najczęściej atakuje osoby po pięćdziesiątym roku życia i częściej kobiety niż mężczyzn. I jest jedną z najczęściej występujących chorób skóry. Nie należy mylić łuszczycy z atopowym zapaleniem skóry, gdyż są to dwie choć podobne, ale różne choroby. Łuszczyca jest chorobą w dużym procencie genetyczną. Chorobą zapalną i nawrotną. Ludzie mający kontakt z osobami cierpiącym na łuszczycę zastanawiają się, czy łuszczyca jest zaraźliwa? Lecz mogą być spokojni, gdyż łuszczyca nie jest chorobą zakaźną. Jak będzie przebiegać choroba zależy od uwarunkowań genetycznych, środowiskowych i immunologicznych. Ryzyko zachorowania na łuszczycę w zdrowej rodzinie wynosi najwyżej 2%. Natomiast w rodzinie, gdy choruje jeden rodzic już nawet 20%. A gdy choroba dotyka obydwoje rodziców, to ryzyko zachorowania ich potomka sięga do 70%. Wyróżnia się dwa podtypy łuszczycy. Typ pierwszy obejmuje początek choroby przed 40 rokiem życia. I często uwarunkowany jest rodzinnie. Choroba lubi często nawracać i powoduje rozlegle zmiany skórne. A w przypadku typu drugiego początek choroby przypada po 40 roku życia. Na rozwój choroby rzadko ma wpływ genetyka. A najczęściej środowisko. Do czynników fizycznych wyzwalających chorobę należą szczepienia, użądlenia owadów, oparzenia, rany, skaleczenia, zadrapania, tatuaże, promienie UV. Ale także wiele innych czynników. Łuszczyca jest chorobą dokuczliwą i wstydliwą. Ponieważ charakteryzuje się wystąpieniem płaskich czerwonych grudek osłoniętych, jak gdyby łuskami. Podczas drapania łuski opadają tworząc płatki. Zmiany łuszczycowe mogą zajmować wszystkie części ciała. I występować na łokciach i kolanach, nogach i rękach, na skórze głowy, a nawet na paznokciach. I dlatego nie dziwi fakt, że ludzie na nią cierpiący wolą unikać innych ludzi, aby nie budzić w nich zdziwienia lub nawet obrzydzenia.
